Subjunctive Sentence

คือ ประโยคที่ใช้เพื่อแสดงความต้องการ แสดงความปรารถนา การสมมติหรือจินตนาการ ความจำเป็นต่าง ๆ หรือเป็นการแนะนำ

ประเภทของ Subjunctive Sentence

1. Present Subjunctive :
   คือ ประโยคที่เอาไว้ใช้เพื่อแสดงความต้องการ การแนะนำ ความจำเป็น และความปรารถนาที่เป็นไปได้
   โดยการใช้ infinitive without to (V.1 ที่ไม่มี to นำหน้า หรือ Verb base form) ในกริยาที่อยู่ในประโยคหลัง that
   โดยจะไม่มีการเติม s/es ถึงแม้ว่าประธานจะเป็นเอกพจน์ก็ตาม และจะไม่ผันตาม Tense โดยเด็ดขาด หากในประโยคมี Verb to be ให้ใช้ be เสมอ โครงสร้างของ Present Subjunctive มีอยู่ 2 แบบ ได้แก่
   • ตามหลัง verb + that โดยจะเขียนได้ดังนี้ subject + verb + that + subject + (should) + infinitive without to
     Present Subjunctive มักจะตามหลัง verb เหล่านี้ เช่น suggest, command, insist, advise, recommend, ask, order, require, request
     ตัวอย่างประโยค
     The teacher recommends that l should be more active. (คุณครูแนะนำว่าฉันควรจะกระตือรือร้นให้มากกว่านี้)
   • ตามหลัง adjective(บางคำ) + that โดยจะเขียนได้ดังนี้ It + is/was + adjective + that + subject + (should) + infinitive without to
     Present Subjunctive มักจะตามหลัง adjective เหล่านี้ เช่น necessary, significant, important, essential, imperative, vital, crucial, urgent, recommended, advisable
     ตัวอย่างประโยค
     It is necessary that we wear masks when we go out. (เป็นเรื่องจำเป็นที่เราควรจะใส่หน้ากากอนามัยเมื่อเราออกไปข้างนอก)
     – ถ้าประโยค Present Subjunctive เป็นประโยคปฏิเสธ ให้เติม not ที่หน้า infinitive without to
     ตัวอย่างประโยค
     It is significant that you not judge people before you know them. (เป็นสิ่งสำคัญที่คุณไม่ควรจะตัดสินคนอื่นก่อนที่จะรู้จักพวกเขา)
     – ถ้าประโยค Present Subjunctive เป็น Passive ให้ใช้ be + V.3
     ตัวอย่างประโยค
     Max recommended that molly be hired immediately. (แมกซ์แนะนำว่าควรจะจ้างมอลลี่ในทันที)
     

     – ถ้าประโยค Present Subjunctive เป็น Continuous ให้ใช้ be + V.ing
     ตัวอย่างประโยค
     I insist that we should be cooking at home because it’s raining outside. (ฉันยืนกรานว่าเราควรจะทำอาหารกันที่บ้านเพราะข้างนอกฝนกำลังตก)

2. Past Subjunctive :
   คือ การแสดงความปรารถนาที่เป็นการสมมติ เป็นไปไม่ได้ หรือไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้ในปัจจุบัน จะใช้ V.2 (Past Simple Tense) โดยสังเกตจากคำหรือกลุ่มคำเหล่านี้
   wish (หวังว่า…)
   if, if only (ถ้าหากว่า…)
   as if, as though (ราวกับว่า…)
   would rather (อยากจะ…มากกว่า)
   it’s time, it’s about time (ถึงเวลาแล้วที่…)หากในประโยคมี Verb to be ให้ใช้ were เสมอ ไม่ว่าประธานจะเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ก็ตาม
   ตัวอย่างประโยค
   I wish I were intelligent like him. (ฉันหวังว่าฉันจะฉลาดเหมือนกับเขา)
   If I were rich, I would pay all my bills. (ถ้าหากว่าฉันรวย ฉันจะจ่ายบิลให้หมดเลย)
   James acts as if he were a celebrity. (เจมส์ทำตัวราวกับว่าเขาเป็นคนดัง) 
3. Past Perfect Subjunctive :
   คือ การแสดงความปรารถนาที่เป็นการสมมติ เป็นไปไม่ได้ หรือไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้ในอดีต จะใช้ had + V.3 (Past Perfect Tense) โดยสังเกตจากคำหรือกลุ่มคำที่เหมือนกับ Past Subjunctive ได้แก่
   wish (หวังว่า…)
   if, if only (ถ้าหากว่า…)
   as if, as though (ราวกับว่า…) หากในประโยคมี Verb to be ให้ใช้ were เสมอ ไม่ว่าประธานจะเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ก็ตาม
   ตัวอย่างประโยค
   I wish I had been at the party last night. (ฉันหวังว่าเมื่อคืนฉันจะได้ไปงานปาร์ตี้)
   If only you had told me the truth. (ถ้าหากว่าเธอแค่บอกความจริงกับฉัน)
   Tony looks as if he had not slept all night. (โทนี่ดูราวกับว่าเขาไม่ได้นอนมาทั้งคืน)